Człowiek nie starzeje się dlatego, że przebywa mu lat. Człowiek starzeje się dlatego, że porzuca własne ideały. Lata zostawiają zmarszczki na twarzy, rezygnacja z ideałów - zmarszczki w duszy.

Zmartwienia, niepewność, lęk i brak nadziei są wrogami. Ci wrogowie zwyciężają nas powoli i powodują to, że jeszcze przed śmiercią próchniejemy. Natomiast młody jest ten, który pozwala się zaskoczyć, umie się dziwić. Jest podobny do dziecka, które bez znużenia pyta: "A co będzie dalej?" Taki człowiek z odwagą staje wobec zmagań życiowych i czerpie radość z uczestnictwa w wielkiej grze życia.

Jesteśmy tak młodzi, jak nasza wiara, tak starzy, jak nasze zwątpienie i przygnębienie. Jesteśmy młodzi, jeśli zachowujemy wrażliwość na to, co piękne, dobre, wielkie, wrażliwość na to, co do nas mówi przyroda, człowiek, Bóg.

Czy widzieliście kiedyś człowieka młodego? Myśląc o "wiecznie młodych", widzę świętego Franciszka. Widzę jak chodzi po górach Asyżu, jak przebywa w samotności grot i w ciszy pustych kościołów. To było 800 lat temu... Tak, to było jakby wczoraj. "Panie, co mam czynić?" - słychać jego wołanie przez osiem wieków. Właśnie w roku 1206 - w końcu usłyszał Ukrzyżowanego: "Franciszku, idź, napraw dom mój, który rozpada się w gruzy!" Podniósł się z kolan i posłuszny tej prośbie wyszedł z kościoła świętego Damiana na zewnątrz. Czy była wtedy wiosna? Nie wiem. Ale wiosna Kościoła właśnie wtedy się rozpoczęła. Prawdziwa wiosna! Odnowa wiecznie młodego Kościoła!

I nawet po latach, gdy Franciszek już umiera i pisze swój Testament - "jako człowiek prosty i chory", jest nadal młody. Dlaczego? Bo nie porzucił swgo ideału, nie zapomniał owego głosu usłyszanego w San Damiano. A nawet więcej - zachęca on również swoich współbraci, by wytrwali w pierwotnej gorliwości. Błaga ich i prosi by nie wprowadzali żadnych zmian do reguły - "jak Pan dał mi prosto i jasno mówić, i napisać regułę, i te słowa, tak prosto i bez wyjaśnień rozumiejcie je i gorliwie zachowujcie, aż do końca."

Panie, spraw, aby moje serce było zawsze młode! Ty jesteś Bogiem - Wieczne Nowym. Żyjąc w Twojej nowości zachowam to, co włożyłeś w moje serce, jako moje własne przeznaczenie. Jednak - jeżeli pewnego razu spostrzegę, że mój duch jest przygnębiony i trawiony pesymizmem, cynizmem i zwątpieniem - wtedy Panie, miej litość nad moją starzejącą się duszą!

czytelnia
inne wiadomości