Do dziś żyję tymi rekolekcjami z Mariówki. Jestem bardzo zadowolona, że na nie pojechałam. Długo wyczekiwałam dnia rozpoczęcia rekolekcji W SZKOLE MARYI - "ZAUFAJ". Hasło tych rekolekcji jest szczególnie bliskie memu sercu, bo tak bardzo zaufałam w moim życiu Matce Bożej, tak mocno ją ukochałam, że ufam, iż pomaga mi w codziennym życiu, uczy jeszcze żarliwszej miłości do Pana Jezusa i wstawia się u Niego za mną. Tak bardzo chcę Jej i Jezusowi poświęcić moje życie, iść za ich słowami...

Na rekolekcje do Mariówki przyjechałam też po to, by poznać bliżej życie sióstr Służek. Poleciła mi te rekolekcje siostra Krystyna Wójcik i jestem jej za to wdzięczna, bo te rekolekcje pozwoliły mi jeszcze bardziej zbliżyć się do Jezusa, pobyć z Nim tak blisko! Tak dobrze czułam się w tej ciszy adoracji przy Panu Jezusie. Modliłam się do Niego i rozmawiałam z Nim. W codziennym życiu czasami trudno o takie bycie sam na sam z Jezusem, w ciszy i skupieniu. W mojej parafii wystawienie Najświętszego Sakramentu z adoracją odbywa się w piątki, ale tylko na godzinę i praca ogranicza mi możliwość przyjścia w ten czas do świątyni. Dobrze, że siostry Służki też mają od czasu do czasu wystawienie i adorację Pana Jezusa, mogę wtedy do nich dołączyć. Po powrocie z Mariówki brakuje mi tych chwil... I zapewne nie tylko ja to tak odczuwam.

Dla jednych z nas było to wypełnienie wolnego czasu ferii, dla innych chęć poznania nowych rówieśników, ale były też osoby, które głęboko przeżywały te godziny modlitwy, konferencji, rozmów. I mam nadzieję, że każdy choć w części wyjechał umocniony duchowo z rekolekcji.

Zaciekawiło mnie czytanie Pisma Świętego i rozważanie go w ciągu dnia "lectio divina". Dla mnie jest to forma szczególnego pochylenia się nad słowem. Papież Jan Paweł II również zachęcał nas: "Szukajcie Go i spotykajcie Go, obcując z Jego Słowem... ". Dotychczas czytałam Pisma Świętego po kolei, kartka po kartce. Robiłam w nim notatki, podkreślałam kolorowym flamastrem najważniejsze cytaty. Ale w czasie rekolekcji jak gdyby dotarło do mnie to, by się zatrzymać nad choćby krótkim fragmentem, przemyśleć go w ciągu dnia... Teraz to Pismo, które czytam inaczej niż dotychczas, nabrało dla mnie nowego znaczenia. Odżyło na nowo. Mam nadzieje, że każdy z nas, przybyłych na rekolekcje, poczuł coś nowego pochylając się nad Bożą Księgą. Zdaję sobie jednocześnie sprawę z tego, że dla wielu jest ona tylko jedną z wielu książek w regale, na półce.

Pragnę zwrócić uwagę na jeszcze jedno wydarzenie, które mogłam przeżyć po raz pierwszy w Mariówce - to był moment Eucharystii, gdy mogłam przyjąć do swego serca Ciało i Krew Pana Jezusa, tę Hostię zanurzoną w winie. Może dla innych nie było to nic szczególnego, ale dla mnie tak.

Sumując moje refleksje, chcę z radością serca powiedzieć, że cały ten czas spędzony na rekolekcjach dla mnie nie był czasem zmarnowanym, obojętnym. (..) Wyjechałam z Mariówki z nową radością, nową nadzieją. I ufam, że Maryja jest Tą, która mnie prowadzi do Jezusa. Tak się ucieszyłam już w momencie mojego przybycia, gdy dostrzegłam najpierw na korytarzu Matkę Boską Częstochowską, a za chwilę Matkę Bożą Gietrzwałdską! Są to dwa moje ukochane wizerunki Najdroższej Matki i wiedziałam, że będzie Ona prowadziła mnie w te dni rekolekcji. I nawet w kaplicy czułam się otoczona opieką Jezusa w Hostii i NMP Niepokalanej w wizerunku figury w ołtarzu tak wyjątkowo, tak ciepło, z ogromną miłością.
Ufam, że doprowadzą mnie do drzwi tego zakonu, który mi obrali. Modlę się nieustannie za wszystkie siostry z Mariówki, polecam się modlitwie i dziękuje za serdeczne przyjęcie!

Aneta