Po dniu skupienia w Mariówce...

Siostry

Jak jedno Ciało, jeden Duch
i jedna radość, jeden stół.
W kaplicy, w świetlicy, w ogrodzie
Na świątek, na piątek na co dzień.
Zwykłe niezwykłe, czy święte?
A w oczach świata niewielkie.
Z prowincji i z metropolii,
W swej wierze są niezmęczone;
W ich życiu pulsuje Moc Boga,
A życie krzyżem znaczone!
W oczach ich coś się odbija.
To chyba Stwórcy jest piękno!
W Nim jest prawdziwa ich wielkość.

Posłuszne i wierne; i czyste,
Ich życie ubóstwem jest proste.
Spragnione są Boga jak łzy,
gdy Oblubieniec się kryje,
Modlitwa ich pachnie jak bzy,
W rytm Ave ich życie pulsuje.
Mijają chwile powszednie,
Dzień wstaje, a potem blednie.
Bo Słońcem ich Jezus jest w Hostii,
Wciąż w Jego kwitną Miłości.

To Służki Niepokalanej!
- Maryjo masz je w opiece?
- Od zawsze - po wieki. Amen!

Małgosia