Rekolekcje
Sandomierz, 26 - 28 I 2007

Głównym zagadnieniem było budowanie swego życia na skale, na Jezusie Chrystusie. Ks. Mariusz przypomniał o jakże ważnej postaci w naszym życiu jaką jest Ojciec Święty Jan Paweł II. Przykładem dla nas i naszych rozważń było jego życie jak i słowa obecnego papieża Benedykta XVI ze spotkania z młodzieżą. Długo pozostanie w naszych sercach pytanie "Czy nie mógłbyś mi pomóc kochać ludzi"...

Uczestniczka

inne wiadomości

Dzień skupienia dla dziewcząt
Opoczno, 30 stycznia 2007

Nagle zatrzymał się czas... Wtorek 30 stycznia był dniem szczególnym, różniącym się od pozostałych innych dni, gdzie w naszych głowach rodzą się przeróżne myśli, gdzie jesteśmy pochłonięci sprawami szkolnymi, ale również czasami jesteśmy dotknięci problemami, przeciwnościami losu, z którymi tak trudno się uporać. Ten dzień był dla mnie niezwykły, gdyż poczułam, że nagle zatrzymał się czas, że Pan Jezus chce ze mną porozmawiać, uświadomić, że nadzieja , miłość i wiara w Niego jest jedynym ratunkiem, aby czasami nawet zrozumieć samą siebie. Całkowicie w tym dniu poświęciłam się dla Boga, nie tylko się do Niego bardziej zbliżyłam, ale zrozumiałam, że ma dla mnie pewien plan zbawienia, że muszę kroczyć wyznaczonymi ścieżkami, jakie On mi przygotował. A gdy przyjdą szare, pochmurne dni, nie mogę się poddawać, bo Jezus jest przy mnie, w każdej sekundzie mego życia. Dzień skupienia w którym uczestniczyły siostry zakonne; na ten dzień przyjechała do Opoczna siostra Ewa Janek, która ukazała mi moją własną osobowość, moje wady ale i moje zalety. Karty które siostra nam rozdała na samym początku spotkania miałyśmy odnieść do własnego życia. Byłam zdumiona, że niektóre z nich przypomniały mi moje zachowania, myśli, odczucia, może nawet marzenia. Opowiadając o sobie lepiej się poznawałyśmy. Następnie s. Ewa przygotowała fragmenty Ewangelii, w których przyglądałyśmy się spotkaniom Jezusa z różnymi ludźmi. To nam uświadomiło, że Jezus jest naszym Nauczycielem, Przewodnikiem, ale również Przyjacielem, gdyż On tylko nas zrozumie, wysłucha, przebacza i kocha nad życie. Patrzy na każdego z miłością. Ten dzień był niesamowity, gdyż mogłam na głos powiedzieć, to co czułam i myślałam, a także być blisko Jezusa - na modlitwie. Kamila Stefańska

Swoista uczta duchowa U sióstr w Opocznie pojawiłam się z Kamilą moją serdeczną przyjaciółką. Pomimo złej pogody, śnieżnej i zimnej, było nas 12 nawet s. Asia nie spodziewała się że wszystkie dotrzemy. Na początku przy herbatce i słodkościach rozmawiałyśmy i poznawałyśmy się nawzajem. Dla mnie były to chwile wyjątkowej szczerości i otwartości na drugiego człowieka. Uświadomiłam sobie, że Chrystus do nas przemawia przez różne sytuacje i osoby. Dzięki tym chwilom spędzonym z siostrami inaczej lepiej popatrzyłam na świat. Dobrze jest spotkać się w takim gronie i porozmawiać o sprawach ważnych i oderwać się od ciążącej czasem codzienności. Wśród zgiełku i natłoku złych informacji, tak mało na co dzień dostrzega się dobro. A przecież ono istnieje i jest go tak dużo. Dlaczego więc tak mało się o nim mówi? W każdym człowieku kryje się źródło dobra, ale tak mało się go dostrzega. Szybciej dostrzegamy w innych wady niż zalety. Cieszę się że ten wtorkowy dzień tak właśnie spędziłam. Dziękuję za tych z którymi mogłam się spotkać, od których wprost emanuje dobro i szczerość i którzy tym dobrem zarażają innych. Po pysznym obiadku który przygotowała dla nas S. Maria spotkanie zakończyłyśmy koronką do Bożego Miłosierdzia i rozeszłyśmy się do domów. Ten dzień wniósł w moje życie takie duchowe wyciszenie i nastroił do głębszych refleksji. Był swoistą ucztą duchową. Dziękuję. Dorota Kucharska

Łączą nas te same wartości Już na progu spotkało nas miłe przyjęcie s. Asi. Od razu można było odczuć że będzie to wyjątkowy dzień. Po kilku chwilach spędzonych razem czułyśmy się tak dobrze jakbyśmy od dawna się znały. To była niesamowita atmosfera. Myślę że każda z nas uświadomiła sobie , jak wielkim darem dla człowieka jest każda napotkana osoba. Każdy kto stoi na naszej drodze może wnieść w nasze życie coś cennego. Musimy poprzez każde spotkanie uczyć się od ludzi wiary, miłości , nadziei, ale również zaszczepiać w nich te wartości. Nie możemy przechodzić obojętnie obok ludzi, którym spotkanie z nami mogłoby pomóc. W Naszej codzienności ważne jest aby iść odważnie i w każdym napotkanym człowieku widzieć Boży Dar. O tym jak powinny wyglądać nasze relacje z ludźmi powinniśmy uczyć się od Jezusa - On swoją Osobą w każdego nowo napotkanego wlewał nadzieję i darował radość patrząc łagodnym spojrzeniem. Nigdy nie klasyfikował ludzi. Każdy w Jego obecności czuł się wyjątkowy i kochany. Jezus jest dla nas doskonałym wzorem, a Pismo święte drogowskazem na każdy dzień. Syn Boży spotykał się z ludźmi, a ludzie spotykali Boga. Dziś także spotykamy Jezusa, jest On w każdym człowieku, a szczególnie jest obecny w Eucharystii. Zawsze nas umacnia i daje siłę abyśmy potrafili dobrem zwyciężać zło. W kaplicy sióstr dziękowałyśmy za owoce spotkania. Na pewno do każdej z nas trafiło jakieś słowo, które pobudzi do refleksji. Okazało się że po kilku godzinach spędzonych razem czułyśmy się jedną rodziną. Dzięki temu spotkaniu poznałyśmy ludzi, z którymi łączą nas te same wartości, a przede wszystkim prawdziwa wiara w Boga. Czas naszego spotkania dobiegał końca , ale tak naprawdę trudno było nam się rozstać z siostrami, które stworzyły ciepłą, miłą atmosferę. Dzięki temu spotkaniu nasza wiara w ludzi, którzy żyją na co dzień nieprzemijającymi wartościami, pogłębi się i nie zgaśnie. Otwiera też nasze oczy na ludzi, którzy nie widzą w Jezusie Chrystusie wzoru i kroczą przez życie po omacku. Ten dzień uświadomił nam też, że krocząc drogą naszego Zbawiciela możemy dawać dobry przykład " otwierając oczy niewidomym". Zosia Chmielowiec

inne wiadomości

Rekolekcje
Sandomierz, 23 - 25 VIII 2006

 

Pomimo kończących się wakacji, ostatnie dni sierpnia były dla dziesięciu dziewcząt czasem spędzonym w bardzo miłej atmosferze.

W dniach od 23 do 25 sierpnia 2006 r. odbyły się rekolekcje w Sandomierzu w domu Sióstr Służek. Nad naszym rozwojem duchowym czuwał ks. Grzegorz Tęcza, s. Magda Kwiatkowska, s. Ewa Janek i s. Lucyna Ćwiek. Tematem przewodnim naszych refleksji było: "Życie jako dar". Największym podarunkiem jaki otrzymaliśmy od Boga jest właśnie życie. Ofiara jaką złożył z siebie Jezus jest doskonałym przykładem na to, że my również powinniśmy ciągle dawać z siebie jak najwięcej - obdarowywać sobą innych. Poprzez zawiązywanie wspólnoty, osobistą adorację Najświętszego Sakramentu oraz jednoczenie się z Chrystusem w Eucharystii, uczyłyśmy się odkrywać dary Boże w codzienności. Słuchając świadectw i obserwując życie Sióstr Służek poznawałyśmy jak we wspaniały sposób można całkowicie ofiarowywać się Bogu i ludziom.

Irmina Czajka

inne wiadomości