Rekolekcje dla młodzieży u Sióstr Służek 19-21 listopada przebiegały pod hasłem Bóg ukryty w Słowie, prowadził je br. Wojtek Głowacki. Młodzież była bardzo zainteresowana metodą medytacji nad Słowem Bożym - skrutacją. Dlatego poniżej podaję krótki zarys tej metody napisany przez br. Wojtka.

SKRUTACJA - badanie serca

Człowiek jest tajemnicą dla samego siebie, a Bóg? Najwyższy również jest Tajemniczy. Skrutacja jest metodą badania Pisma przez samo Pismo według odpowiedniego "klucza". Pozwala nam to podejście do Słowa Bożego przejść konkretną i przygotowaną dla nas drogę. Im bardziej wchodzimy w święty tekst tym bardziej rozjaśnia się nam Pismo, ale przede wszystkim tym bardziej odkrywamy w Nim Boga i nas samych. Psalmista powie to w ten sposób:

Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną (Ps 139, 23-24)

Pan jako najlepszy "lekarz" bada nasze serce, historię naszego życia poprzez Słowo. Skrutacja, to bardzo staranne i wnikliwe analizowanie Słów Pisma i odnoszenie ich do życia. Może się to dziać za sprawą ufności w prawdę, której uczy nas samo słowo Boże:

Panie, przenikasz (skrutujesz) i znasz mnie (Ps 139, 1)

Jak się do tego badania zabrać? Dobrze jest jeżeli mamy Pismo Święte w wydaniu "Biblia Jerozolimska", ponieważ to ona jest zaopatrzona w tzw. marginalia. To właśnie one dostarczają nam fragmentów Pisma do przechodzenia drogi drążącej tekst i nas samych. Są to narzędzia pozwalające nam przeprowadzić tę niesamowitą przygodę. Jeśli nie ma możliwości pracy/modlitwy na tej wersji Biblii to z pomocą przychodzi nam Internet, na tej stronie znajdziemy gotowe "ścieżki" skrutacji do przejścia. Zawarte są tam fragmenty niedzielnych perykop ewangelicznych.

Z motywów praktycznych polecam jeszcze na początek wspomagać się pisemnie, tzn: Zapisujemy fragment z Pisma Św., konkretny werset (cały bądź jego część), następnie też to, co mnie w tym Słowie Bożym dotknęło, bo o to chodzi w skrutacji, aby nasze serce uwrażliwiło się na Boga przemawiającego przez Słowo. Dalej kolejny werset, który jest podany i tak następne. Chodzi o przebycie pewnej drogi według specyficznego klucza, drogi, która prowadzi w jednej myśli, która z kolei posiada punkt kulminacyjny - taki owoc skrutacji.

Wychodzimy od wersetu tekstu podstawowego, czyli fragmentu na którym się modlimy (tu jest Nim prolog Ewangelii wg św. Jana) następne to fragmenty z "marginali" do przebycia, a później kolejny werset tekstu podstawowego. I w podobny sposób coraz bardziej odkrywasz niesamowitą rzeczywistość Słowa, w którym tak naprawdę jesteś. (zob. Dz 17, 28)

br. Wojtek Głowacki OFMCap

Dwa cykle rekolekcji dla dziewcząt odbyły się w kwietniu 9-11 w Łomży i 23-25 w Siedlcach. Temat był trochę "ściągnięty" z Golgoty Młodych, która dopiero ma się odbyć w sierpniu. Ale za pozwoleniem autora programu - więc wszystko legalnie ;-)
Temat rekolekcji to:

Prorok Jonasz

W księdze Jonasza Bóg objawia się, jako miłosierny ojciec, tak wobec nieposłusznego proroka, jak wobec nieświadomych prawdy o Bogu mieszkańców Niniwy. Jonasz grzeszy swoim nieposłuszeństwem bardziej, niż Niniwici, dlatego, że on zna objawionego Boga, a mieszkańcy Niniwy "nie odróżniają swojej lewej ręki od prawej" w kwestiach wiary w prawdziwego Boga. W perspektywie Bożego miłosierdzia Jonasz i Niniwa doznają takiej samej Bożej łaski z tą różnicą, że Niniwici nawrócili się, natomiast Jonasz, choć ostatecznie Bogu posłuszny, ciągle gniewa się na Niego. Księga kończy się pytaniem Boga skierowanym do Jonasza. My, czytelnicy, mamy zadać sobie inne pytanie: Czy chcę być podobny do Jonasza, czy też do Boga? Odpowiedź chrześcijanina nie może być inna kak tylko wyznanie: Chcę być podobny do Jezusa Chrystusa a nie do Jonasza! Ale nie jest to łatwa sprawa!

Główne hasła klucze tych rekolekcji to:
Tarszisz- moje ucieczki od Boga
Ryba- Kościół, tam jest moje zbawienie
Niniwa- miejsce gdzie Bóg mnie posyła ewangelizować

Pozdrawiam serdecznie wszystkie uczestniczki tych rekolekcji i dziękuję współorganizatorom. Siostrom ze wspólnoty w Łomży i Siedlec oraz prowadzącym kapłanom: Ks. Jarkowi Kotowskiemu i ks. Mateuszowi Czubakowi.

s.Ewa

Mimo, iż o sakramencie pokuty wiemy bardzo dużo, to jednak pytania dotyczące jego istoty jak i przeżywania są bardzo liczne.
Dziewczęta miały w tych dniach możliwość zastanowienia się - jak one przeżywają spowiedź - czy jest to dla nich prawdziwie spotkanie z Jezusem Miłosiernym?

W programie rekolekcji znalazły się między innymi: katecheza
o Sakramencie Pokuty, czas na pogłębiony rachunek sumienia, możliwość skorzystania ze spowiedzi świętej i oczywiście celebracja Eucharystii.

Uczestniczki miały też czas na zadawanie pytań dotyczących spowiedzi. W rekolekcjach nie zabrakło aktywizacji jak np.: reklama na dobrą spowiedź, śpiewy, pogodny wieczór i dobry film :-)

Prowadzącymi rekolekcje byli: ks. dr Jarosław Kotowski, s. Bożena Gałecka, s. Anna Mikołajczuk i s. Ewa Biernacka.

Ps.
Dziewczęta mają napisać swoje refleksje Sakramentu Pojednania, czekamy ;-)

"Rekolekcje u sióstr służek były suuuper! Te parę dni z Panem Jezusem pośród szarej codzienności były dla mnie jak rześki deszcz. Wróciłam do domu z naładowanymi akumulatorami i czekam z niecierpliwością na kolejne rekolekcje:) Myślę, że każda z nas coś zyskała, dla każdej Pan Bóg coś przygotował, na każdą czekał. Szczerze POLECAM! Dziewczyny nie bójcie się poświęcić te kilka dni dla Pana, warto. Dziękuję jeszcze raz siostrom i pozdrawiam."

Kasia, 19 lat

W dniach 6 - 8 marca 2009 r. w Siedlcach, przy ul. Ogrodowej 14 odbyły się rekolekcje ewangelizacyjne, w których wzięły udział 33 dziewczyny z Węgrowa, Siedlec, Miastkowa, Garwolina i Kocka. Ekipę prowadzącą stanowili: ks. Wojciech Hackiewicz, s. Ewa Biernacka, s. Anna Borowa i s. Dorota Boruch. Zamyślenia i konferencje rekolekcyjne były inspirowane obrazem Caravaggio pt. "Nawrócenie św. Pawła". Artysta używając światła i cienia pragnie przedstawić duchowe przeżycia św. Pawła i każdego człowieka, związane z doświadczeniem Boga. Ciemnością Pawła była dominacja nad innymi, których prześladował konsekwentnie, był skoncentrowany na sobie i swoich przekonaniach. Dopiero spotkanie z Jezusem pod Damaszkiem, doświadczenie Jego miłości było światłem, które wyprowadziło Pawła z jego ciemności. Zaczął żyć dla innych i dopiero wtedy stał się szczęśliwym człowiekiem. I wówczas Chrystus odbudował w nim jego człowieczeństwo.
Odkryciem rekolekcyjnym dla dziewcząt, tak jak się dzieliły, było zrozumienie dwóch prawd, że człowiek jest ślepcem, dlatego, że stracił Boga, uciekł z własnego domu bo diabeł zakłamał rzeczywistość i robi to do tej pory w życiu każdego z nas, mówiąc, że Bóg nas okłamuje.

Dlaczego człowiek ma w sobie tak wielką potrzebę akceptacji i miłości? Odpowiadając sobie na to pytanie, dziewczęta doświadczyły intensywnego przeżycia, uświadamiając sobie, dzięki konferencjom, że Bóg stwarzając każdego człowieka wypowiedział słowa: "Bardzo Cię pragnę i kocham, bardzo Cię chcę". Dlatego człowiek żyje z tym wielkim pragnieniem odrywania tej miłości i potrzeby dowartościowywania, jaka towarzyszyła mu w chwili stwarzania. Zostaliśmy powołani do istnienia z wielkiej miłości, dlatego przez całe życie szukamy akceptacji i miłości, której poza Bogiem nie znajdziemy nigdzie.

Św. Paweł w czasie swego nawrócenia pod Damaszkiem zrozumiał, że wszystko jest łaską, dlatego w czasie tych rekolekcji, uczestniczkom towarzyszyła myśl, że wszystko co mam dostałam z łaski, a szatan próbuje to zakłamać, wprowadzając pseudo zasadę, że wszystko mi się należy, mam do wszystkiego prawo.

s. Ewa Biernacka

W ramach naszych zamyśleń poszukiwaliśmy odpowiedzi na pytanie: Kim jest Pan Bóg? i kim jest człowiek? W świetle Ewangelii próbowaliśmy dojrzeć odwieczny problem obecności dobra i zła w człowieku i w świecie, i go zinterpretować. Uczestnicy to grupa raczej duchowo zawansowana. Rekolekcje prowadził o. Michał i siostry służki z Łomży, od strony muzycznej wspomagał nas br. Kamil - postulant. W rekolekcjach uczestniczyło 20 dziewcząt i jeden chłopiec, który miał okazję pomieszkać w kapucyńskim klasztorze za klauzurą. Wszystkim uczestnikom bardzo podobał się film, pt.: JABŁKA ADAMA", który chcielibyśmy zareklamować jako warty obejrzenia. Na jednym ze zdjęć jest plan dnia naszych rekolekcji.

Poniżej zamieszczamy "myśli nieuczesane" uczestników, których zadaniem pod koniec sobotniego dnia było krótkie podsumowanie przeżytych treści:

Jeszcze fragmenty z litanii pokutnej i dziękczynnej z wieczorów modlitewnych.

W dniach 19-21 października w Łomży odbyły się rekolekcje młodzieżowe. Jak zawsze miła atmosfera domu u Sióstr na Radzieckiej sprzyjała podjętemu tematowi: Doświadczenia Bożej Obecności.

Była nas spora grupa jak na domowe warunki 32 osoby, ale poradziliśmy sobie. Dużym przeżyciem przynajmniej dla dziewcząt, które uczestniczyły pierwszy raz, była adoracja Najświętszego Sakramentu w całkowitej ciszy, nawet bez śpiewania pieśni. Dużo mówiliśmy na temat ciszy i zewnętrznego wyciszenia (np.rozstanie na czas rekolekcji z tel. komórkowym).

Pytania nad którymi zastanawialiśmy się to :
Kiedy człowiek jest naprawdę szczęśliwy?
Co możemy powiedzieć o Bogu patrząc na piękno przyrody?
Po czym możemy poznać, że ktoś nas kocha?
Co to znaczy być dobrym jak chleb?

My jako prowadzący, to znaczy Siostry Służki z Łomży i br. Michał - kapucyn z Łomży, mamy nadzieję, że te wszystkie budujące wypowiedzi dziewcząt związane z doświadczeniem Bożej Obecności pomogą im w trudach życia z Bogiem na codzień.

W dniach 21-23 IX odbyły się rekolekcje dla młodzieży szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.Miejscem spotkania
był dom rekolekcyjny w Smolanach - pięknym zakątku Suwalszczyzny.

Myślą przewodnią rekolekcij było doświadczanie Bożej obecności w codziennym życiu.
W czasie rekolekcij szukaliśmy obecności Boga w:
ciszy
modlitwie
Piśmie Świętym
liturgii
w drugim człowieku
w miłości i przyjażni
cierpieniu
w przyrodzie.

Wielką radością dla posługujących w rekolekcjach był dzień rozesłania, gdyż młodzież chciała jeszcze zostać i modlić się...a także prosiła o następne "edycje"...
Spotkania z młodzieżą ukazały ogromną potrzebę organizowania tego rodzaju ewangelizacji młodego człowieka jako znak czasu i realizacji naszego powołania - prowadzenia ludzi do Boga.
Zamieszczone zdjęcia są znakiem radosnego i aktywnego przeżywania rekolekcji przez uczestników.