wstecz

KARHALA

W czasie zawieruchy wojennej siostry znalazły się w Kongo Demokratycznym, w Bukavu. Tam otrzymały propozycję objęcia misji w Karhala - odległej 80 km od tego miasta w oczekiwaniu na pokojowe rozwiązanie konfliktu w Rwandzie.
Dziesięć kandydatek, które w zagrożeniu życia udało się przeprowadzić przez granicę mogły po koszmarach wojny wrócić do normalnego życia w ciszy pól w Karhala. Po wojnie dwie z dziesięciu kandydatek powróciły do Rwandy i kontynuowały formację, pozostałe zdecydowały się na pozostanie w Kongo.
W 1995 roku ten kraj podzielił los Rwandy i znalazł się również w centrum działań wojennych. Sąsiadujące z siostrami inne wspólnoty zakonne i parafialne, kilkakrotnie opuszczały swoje placówki i do nich wracały ze względu na napady rabunkowe różnych formacji wojskowych i cywilów. Jedynie nasza placówka funkcjonowała bez przerwy. Siostry z odwagą i poświęceniem niosły pomoc medyczną, materialną i moralną poszkodowanym, będąc ostoją dla ludności cywilnej żyjącej w zagrożeniu życia i ograbianej z mienia.
W tym czasie powiększyła grono misjonarek s. Anna Kraska.

Siostry prowadzą tam:

Około 30 dzieci miesięcznie będących w stadium agonalnym wymagało specjalistycznej opieki szpitalnej by można je było uratować od śmierci głodowej w naszym ośrodku zdrowia. Po leczeniu szpitalnym jeszcze przez prawie roczną rehabilitację pod stałą opieką ośrodka dożywiania przywracane były do normalnego życia. Ośrodek dożywiania obejmuje opieką ok. dwustu dzieci.

Ośrodek zdrowia gdzie prowadzone są konsultacje chorych i badania laboratoryjne. Miesięcznie korzysta z tych usług ok. siedemset osób. Ośrodek posiada porodówkę i od kilku lat dzięki pomocy Caritas Polska, szpital na dwadzieścia sześć łóżek. W wielu przypadkach siostry, pokrywając koszty specjalistycznego leczenia w szpitalu oddalonym o ok. 17 km od ich placówki ratuje życie ludziom, którzy nie są w stanie opłacić takiego leczenia.

Szkołę zawodową, do której uczęszcza 80 uczennic. Prowadzona jest alfabetyzacja, a dla umiejących czytać, nauka języka francuskiego. Ponadto dziewczęta uczą się szycia, haftu i kultury bycia - jest to ich przygotowanie do dorosłego życia. Utrzymanie szkoły jest możliwe dzięki pomocy dobrodziejów między innymi z Kanady i z Polski. Pomaga się też dziewczętom w podjęciu nauki w szkole średniej i opłaceniu czesnego. Dzięki tej działalności wielu zdolnych uczniów z biednych rodzin mogło ukończyć szkołę średnią a nawet pójść na wyższe studia.

Akcję "Adopcji Serca", którą objętych jest sto pięćdziesiąt dzieci. W jednym tylko roku dzięki finansowemu wsparciu zbudowano dwadzieścia dwa domy, przeznaczone dla sierot i ludzi najuboższych.

Gospodarstwo hodowlane (hodowla krów rasowych, świń, kur, świnek morskich i ryb). Powstało ono ze względu na potrzebę przyuczenia tubylczej ludności do podejmowania tego rodzaju działań gospodarczych.

Działalność rolniczą. Dzięki pomocy finansowej Caritas Bukavu zagospodarowano ogromne bagna dając możliwość zrobienia pokazowych poletek z prawidłową rotacją zasiewów, by przy jak najmniejszym nakładzie finansowym zebrać jak najobfitsze plony.