Rwanda

KARAMA

19 sierpnia 1977 roku pierwsze służki: s. Stanisława Zawadzka, s. Anna Zalińska i s. Danuta Mazurowska, wyjechały na misje do Rwandy, zwanej "krajem tysiąca wzgórz". Za rok dołączyła do nich s. Teresa Mroczek,. Pierwsza placówka sióstr powstała w Karama.
Swoje misyjne posługiwanie siostry rozpoczęły od najprostszych metod pracy: odwiedzały biednych, udzielały pierwszej pomocy chorym i potrzebującym. Po kursie języka tubylczego i stażu odbytym w innych placówkach misyjnych siostry otworzyły kolejno: ośrodek zdrowia, szpital na 20 łóżek, porodówkę i centrum dożywiania oraz ośrodek prewencyjny, w którym uczyły rodziców sposobów zapobiegania chorobie głodowej, a także innym schorzeniom przez przyjmowanie szczepień ochronnych, przestrzeganie higieny oraz prawidłowe odżywianie. Dostrzegając potrzebę lepszego przygotowania dziewcząt do życia, siostry otworzyły szkołę gospodarczą, w której młode kobiety zdobywały umiejętność czytania i pisania, a także kroju i szycia, gotowania, prac domowych.
W 1980 roku dołączyły do wspólnoty misjonarek następne siostry: s. Marianna Oszczęda, s. Teresa Kusik i s. Teresa Pachnik, / powróciła do Polski po12 latach pracy/ a w 1983 r. s. Stanisława Oszywa i s. Barbara Wiatkowska, / po dwóch latach pracy misyjnej zginęła tragicznie w wypadku samochodowym/

W roku 1994, kiedy to w Rwandzie wybuchła wojna domowa od kwietnia do sierpnia 1994 siostry opuściły placówkę w Karama przedostając się przez Burundi i Zair/obecnie Kongo Demokratyczne/ do Cyangugu by wesprzeć tamtą wspólnotę. W tym czasie wielu ich współpracowników zginęło. Po powrocie, choć było niebezpiecznie mieszkać w oddalonych od dużych miast placówkach misyjnych, podjęły decyzję powrotu do domu w Karama i zreorganizowały przy pomocy "Lekarzy bez granic" zniszczony Ośrodek Zdrowia podejmując trud przystosowania się do nowych warunków, niosąc samarytańską pomoc cierpiącej i doświadczonej wojną ludności.

Do dzisiaj siostry prowadzą tam:

Ośrodek Zdrowia z hospitalizacją na 30 a później na 60 łóżek /dzięki pomocy w rozbudowie części szpitalnej Caritas Polska/, jak również przyjmują ludzi dotkniętych chorobą AIDS i gruźlicą, którzy wymagają często dłuższego okresu pobytu w szpitalu i izolacji od innych chorych. W ośrodku siostry przeprowadzają rocznie kilkanaście tysięcy konsultacji, ponad tysiąc hospitalizacji, przyjmują około stu porodów, wykonują tysiące badań laboratoryjnych i szczepień ochronnych.

Apostolstwo i pomoc medyczną wśród więźniów, którzy przez wiele lat w bardzo trudnych,
nieludzkich warunkach przebywają w więzieniu często bez wyroku, udowodnionej im winy.

Ośrodek Dożywiania, który ma na celu pomoc matkom w kontroli prawidłowego rozwoju ich dzieci /regularne comiesięczne kontrole parametrów wagi do wzrostu i wieku dziecka/, szczepienia ochronne, pogadanki edukacyjne z różnych dziedzin życia, praktyczną szkołę właściwego żywienia /jak z produktów im dostępnych przyrządzać i urozmaicić wysokobiałkowe posiłki/, prawidłową uprawę ziemi, prawidłowo prowadzoną hodowlę ryb.
Dzięki tej działalności udało się uratować od śmierci wiele dzieci dotkniętych chorobą głodową.

Opiekują się biednymi spiesząc im z różnoraką pomocą zarówno materialną jak i duchową

Pod opieką sióstr jest około 300 sierot, które straciły rodziców na skutek działań wojennych czy chorób a które, przebywając w rodzinach zastępczych często nie miały możliwości uczęszczania do szkoły, wykorzystywane do prac domowych czy w polu. Dzięki tej pomocy stały się pełnoprawnymi członkami rodziny, mogą chodzić do szkoły, wielu z nich udało się wybudować dom. Mogą też kontynuować naukę, aby zdobyć zawód by móc w przyszłości utrzymać rodzinę.

Pracę katechetyczną w szkole podstawowej oraz przygotowują do chrztu i pierwszej komunii św. dzieci i dorosłych.

Pomoc w funkcjonowaniu kościoła /zakrystia, oprawa liturgiczna i artystyczna świąt/

Kółko żywego różańca.