O.H. potrafił dobrze czytać znaki czasu i odpowiadać na potrzeby społeczeństwa. Jako zakonnik dobrze wiedział, co stanowi o istocie życia zakonnego. Z pewnością nie zewnętrzne formy. Poddał się prowadzeniu Ducha Świętego.
Twierdził, że "bezbożne rządy mogą zakony pozamykać, zdzierać habity, rozpędzać Bogu poświęcone osoby, ale Ducha Świętego zatamować nie mogą".

Dzięki temu Światłu widział potrzebę objęcia pomocą duchową, intelektualną i materialną wszystkie stany społeczne.I tak powstało wtedy 26 różnych zgromadzeń zakonnych, które kierował do poszczególnych stanów społecznych.Przez nich Ewangelia mogła docierać do najbardziej oddalonych grup społecznych.

Za przykład takiej postawy apostolskiej i ukrytej o. H. dawał przede wszystkim Maryję, która "służyła Bogu w wielkim ukryciu, a doskonałością przewyższała wszystkie zakonnice. Nie odróżniała się od osób swojego stanu ani ubiorem, ani zajęciem, ani urządzeniem domu, a w stosunkach z ludźmi nie wyjawiała tajemnic swojego serca, ani wielkiego powołania".
Charakterystyczne jest dla o. Honorata, że często nowo powstające zgromadzenie wiązał z jakimś aktualnym kultem, czy objawieniem Maryjnym, np. w rok po objawieniach Matki Bożej w Gietrzwałdzie powstają właśnie Służki ( 1878r.).
Sam siebie (podczas rekolekcji w 1867 r.) oddał Maryi w niewolę. Napisał: "Tuus totus, servus Tuus". ( Papieskie zawołanie: "Totus Tuus"). Cały akt odmówił po zakończeniu Mszy św., zapisując go różnokolorowym atramentem, częściowo zaś własną krwią. I Jej powierzał rodzące się dzieło, które do dziś żyje i rozwija się w Kościele.

Kontynuuje w swojej duchowości ideę naśladowania Maryi. W Jej postawie o. Honorat widział najdoskonalszy przykład zjednoczenia z Chrystusem. Z Maryją związał swoje życie duchowe i całą działalność apostolską.
Mówił:
"Jakaż stąd dla nas nauka wypada? Oto nie inna, tylko żebyśmy naśladowali Boga samego. I skoro On uznał Maryję godną tego, aby Jej się oddać całkowicie, abyśmy i my też jej się całkowicie oddali..., bo innej drogi do Boga nie mamy, jak tylko przez Jej świętość niepokalaną".
Zatem zawierzmy Maryi i my - dziś - również w trudnych czasach - nasze życiowe powołanie - te podjęte, by dobrze wypełnić i tych młodych ludzi, którzy są na etapie rozeznawania swojej drogi.

Bł. O. H. może być pomocą i orędownikiem w tych sprawach. Sam był otwarty na słuchanie Ducha Świętego. Miał dar rozpoznawania różnych charyzmatów i ich przydatności w pracy apostolskiej. Właśnie przez rozmowę przy okazji spowiedzi rodziły się powołania do konkretnych zadań i miejsc.