Refleksje

Radosne Alleluja

Dzięki Liturgii, w której wciąż dokonuje się to, co w historii już się dokonało, uczestniczymy w największych wydarzeniach zbawczych; w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Jezus pojednał nas z Ojcem i wysłużył nam zbawienie.
Po 40 dniach modlitwy i postu, serca nasze śpiewają radosne Alleluja, bo:
Zło nie zatryumfowało nad Tym, który jest Dobrem,
Bezdroża nie zwiodły Tego, który jest Drogą,
Kłamstwo nie zakrzyczało Tego, który jest Prawdą,
Śmierć nie zabiła Tego, który jest Życiem,
Ciemności nie opanowały Tego, który jest Światłością,
Nienawiść nie przemogła Tego, który jest Miłością.

Smak zwycięstwa niech będzie udziałem każdego człowieka, a z wdzięcznością przyjęte zbawienie niech zapewni nam wieczne przebywanie z TYM, KTÓRY JEST.

Wielkopostne wezwanie

Zawsze jest czas, aby rozpocząć na nowo. Jednak szczególną szansą na powrót do Chrystusa jest okres Wielkiego Postu. Z resztkami popiołu na głowie pytam, czy ten proces nawrócenia już się rozpoczął w moim życiu? A może kolejny raz był to tylko obrzęd, któremu zwyczajowo się poddaję? Ale słowa "pamiętaj, że z prochu powstałeś i w proch się obrócisz" brzmią tak mocno i nurtują A więc wszystkie zabiegi o "ten świat" nie mają sensu, jeśli nie będą przeniesione w wieczność? Tam pójdzie tylko dobro! Modlitwa, post, jałmużna; w ukryciu, we własnej izdebce, nie na pokaz, z radością i pogodną twarzą - Chrystus sam podpowiada, co czynić i jak czynić, aby podobać się Ojcu Niebieskiemu i od Niego odebrać zapłatę. A Kościół poddaje tyle możliwości, propozycji: Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale, rekolekcje, nabożeństwa pokutne, spowiedź, Komunia Święta i tak wiele innych pomocy na drodze naszego nawrócenia. Czy zatem moje dobre wielkopostne postanowienia przemienię w decyzję radykalnego pójścia za Chrystusem, opowiedzenia się za Nim? Niech tak się stanie! Amen!

Światowy Dzień Życia Konsekrowanego

Z inicjatywy i woli Ojca Świętego Jana Pawła II, w całym Kościele obchodzimy 2 lutego - w Święto Ofiarowania Pańskiego - Światowy Dzień Życia Konsekrowanego, czyli poświęconego Bogu w życiu zakonnym lub w instytutach świeckich.

W tym dniu w sposób szczególny uświadamiamy sobie piękno daru, jakim każda z nas została obdarowana i wielkość zadania, jakie Bóg wyznacza osobom powołanym.

Jest to też dzień, który pomaga zobaczyć wspaniałą więź łączącą wszystkie osoby konsekrowane, jak w liście skierowanym do różnych wspólnot pisała nasza Przełożona Generalna m. Danuta Wróbel - Przewodnicząca Konsulty WPŻZZ w Polsce:

W bliskości Dnia Życia Konsekrowanego przesyłam
wyrazy siostrzanej jedności
w d z i ę k c z y n i e n i u za dar powołania,
w m o d l i t w i e o naszą wierność charyzmatom i o dar nowych powołań,
w o t w a r t o ś c i na nowe Boże wezwania
oraz w radosnym ś w i ę t o w a n i u .

Niech wzajemna modlitwa osób powołanych i tych, którym one posługują i za których się modlą przenika naszą codzienność i będzie wyrazem odpowiedzialności za cały Kościół i za każdego człowieka. Pamiętajmy też o nieustannym wołaniu o nowe zastępy żniwiarzy Pańskich, bo jak pisał nasz Założyciel, bł. Honorat Koźmiński: Życie zakonne jest instytucją boską i ustać nie może, bo bez niego nie mogłaby być wypełniona Ewangelia święta...

Christus + Mansionem + Benedictat + 2010

6 stycznia - Uroczystość Objawienia Pańskiego

Z kadzidłem, kredą i śpiewem kolędy naznaczamy drzwi naszych domów prosząc, aby Chrystus błogosławił nam w całym roku, który dopiero co rozpoczęliśmy. Piękna tradycja, ale też głębokie pragnienie serc ludzi wierzących, aby we wszystkich naszych sprawach był obecny Bóg.

Niech ten nowy, 2010 rok, będzie czasem szczególnego wędrowania do Jezusa za przewodem Maryi - niezawodnej Gwiazdy Zarannej, która zawsze wskazuje Boga. Odnalezienie Go, poznanie i przyjęcie niech przemienia nasze życie, abyśmy w swoim środowisku stawali się misjonarzami Bożej miłości. I pamiętajmy też o tych, którzy na różnych kontynentach i w różnych krajach niosą Ewangelię - dobrą nowinę - tym, którzy jeszcze nie usłyszeli, że "Bóg tak umiłował świat, że Syna swego dał" Modlitewnej pamięci polecamy szczególnie nasze Siostry w Rwandzie i Kongo.

Boże Narodzenie - czas MIŁOŚCI

Z białym opłatkiem, który ma smak chleba i miodu, barwę ciepłego puchu i zapach domu pełnego miłości, stajemy na odległość wyciągniętej w geście przyjaźni dłoni i życzymy otwartości na przyjęcie tych darów, które przynosi na ziemię sam Bóg. On, który jest Miłością, pochyla się nad każdą ludzką biedą, potrzebą, troską, cierpieniem i nie tylko pomaga, ale utożsamia się z każdym z nas i bierze na siebie to, co najbardziej upokarza i boli.

Niech ta żywa obecność w nas Emmanuela - Boga z nami, ciągle odnawiana w sakramentach świętych, a zwłaszcza w Eucharystii, opromienia naszą codzienność i czyni ją czasem stałego Bożego narodzenia.

Tegoroczny Adwent w rodzinach franciszkańskich rozpoczynamy razem ze Świętem Wszystkich Świętych Franciszkańskich 29 listopada. Piękne życie naśladowców św. Franciszka jest dla nas wzorem, jak oczekiwać na spotkanie z Panem. Sam Patriarcha Seraficki spotykał się z Nim przede wszystkim w Słowie Bożym i w sakramentach świętych, ale także w drugim, zwłaszcza cierpiącym, człowieku. Spotkanie z trędowatym i ucałowanie go stało się momentem zwrotnym w jego życiu. Podobną postawą słuchania Słowa Bożego i miłowania bliźniego odznaczali się wszyscy jego naśladowcy. Niech ich przykład pobudza nas do adwentowego pochylenia się nad stronicami Pisma Świętego i do otwarcia się na potrzeby bliźnich, także te duchowe, które może mniej widoczne, ale bardziej wołające o naszą delikatność i wrażliwość serca.