Uroczystość Wszystkich Świetych
Wszyscy Święci nie po różach weszli do nieba.

Nie umarła dusza, ale śpi. Obudź mnie, Panie!

Chwała Boża - to jest główny cel życia naszego - na tę chwałę jesteśmy stworzeni i o jej szerzenie zabiegać powinniśmy.

Wychodzę od Chrystusa, idę do Chrystusa i do Chrystusa wracam - jako Chrystusowy.

Nie ufać żadnej rzeczy, która nie jest Bogiem.

Z Bogiem tylko Bóg połączyć nas może.

Gdybym za jedno Zdrowaś Maryjo mógł Serafinem zostać, a wiedziałbym, że to nie jest Wola Twoja, nie zmówiłbym go nigdy.

Chcę być świętym z jakąkolwiek bądź ofiarą.

Prosić o moc na jeden dzień. Żyć od jednej Komunii św. do drugiej.

Wszystko, co nie jest Tobą nie może mnie ucieszyć. (ND 181)

Jesteśmy zobowiązani każde słowo uświęcać miłością Bożą, a z każdego próżnego słowa, to jest nie uświęconego dobrą intencją, rachunek zdać będziemy musieli.

Iść masz ku Niemu przez modlitwy, wychodzić z Niego przez działanie, powracać przez skupienie. (ND 257)

Komunia św. to chleb mocnych, to posiłek dusz dążących do doskonałości, męczenników i misjonarzy.

Zstępuje, przychodzi w milczeniu - łamią Go i spożywają, a On milczy. Tak bardzo ukochał milczenie, że nie możemy sobie wyobrazić nic bardziej milczącego, jak Najświętszy Sakrament.

Oddajmy się Maryi, aby nas Bogu ofiarowała, jak niegdyś Jezusa.

Przyjmować Komunię św., to kłaść ogień w swoje serce, który sam jeden dokona dzieła nawrócenia i naszego uświęcenia.

Pan Jezus pragnie daleko więcej nam się udzielać, niż my pragniemy przyjmować Go w Komunii św.Kto sam nie grzeje i drugich zapalić nie może.

Pan Jezus w Komunii św. jest naszym Ojcem, Lekarzem, Mistrzem, Pasterzem, Bogactwem, Oblubieńcem. Bez Niego jesteśmy sierotami, chorymi, głodnymi żebrakami, opuszczonymi oblubieńcami.

Gdybym tysiąc razy żył na świecie, tysiąc razy bym wybrał to życie, a nie inne.

Tu nas Pan Bóg chce mieć, a więc tu pracować będziemy.

Śmiało idź do Pana Jezusa, bo On takiej duszy właśnie potrzebuje, co by nic nie miała, ale On dał jej wszystko; aby wszystko mogła w Nim, bo w słabości naszej najlepiej się Jego moc objawia.

Każda sprawa u Maryi staje się ofiarą, pieśnią, hostią, kadzidłem, całopaleniem; to więcej niż modlitwa, bo w modlitwie my odbieramy dary, a tu dajemy.

O, jakże podziwiać, jak czcić, jak uwielbiać i miłować to najwyższe dzieło Boże, w którym Stworzyciel nasz nie na tym zakłada swoją chwalę, aby się wywyższyć, jak my to czynimy, ale na tym, aby się najbardziej poniżył. I czy mogło być większe jeszcze poniżenie i wyniszczenie, jak ukrycie pod postacią chleba, gdzie cała Jego Wszechmoc obraca się w największą niemoc.

Posiądź mnie, abym Ci czystą szybą był. (ND 169)

Przyjdź, Jezu, przyjdź w moje wnętrze, przyjdź do mnie, przyjdź cały, przyjdź nie ze względu na mnie, lecz ze względu na Ciebie, najukochańszy Jezu!

We Mszy św. kapłan ma to samo, co Najświętsza Panna w stajence, niespodzianie Boga ujrzała przed sobą. Pomieszane uczucia uszanowania i miłości. (ND 359)

O szczęście! Jedno z Chrystusem czuć, myśleć i kochać (ND 237).

Oddać Bogu umysł przez pracę, serce przez modlitwę, ciało przez umartwienie. (ND 277)

Święto Wszystkich Świętych Zakonu Serafickiego
Starajcie się o świętość!

Każdy człowiek, podobnie jak Jerozolima, ma pewne czasy nawiedzenia stanowiące o wieczności. (ND 187)