Jezus Chrystus jest żebrakiem miłości w Najświętszym Sakramencie.

Świeto Ofiarowania Pańskiego
Jeżeli mnie zapytasz, jakie przygotowanie powinieneś czynić przed przyjęciem Komunii św., odpowiem, oddaj twoje serce Jezusowi. Jeżeli mnie zapytasz, jak masz podziękować za to Boskie Serce, które ci Jezus oddaje w Komunii św., odpowiem, oddaj Mu swoje.

Lustrem chrześcijanina jest krzyż Chrystusa.

Komunię św. nie trzeba uważać za nagrodę świątobliwości, ale jako lekarstwo i posiłek duchowy.

Śmiało idź do Pana Jezusa, bo On takiej duszy właśnie potrzebuje, co by nic nie miała, aby On dał jej wszystko.

Chodź do Komunii św., a będziesz święty. Komunia św. cię oczyści. Komunia św. cię umocni. Komunia św. cię od upadku zachowa. Komunia św. rozbudzi w sercu wszystkie najświętsze uczucia.

Jak pokarm cielesny odnawia naturę, tak ten Boski (Pokarm) odnawia i oczyszcza ją, aby się stała sposobna do złączenia z Nim.

On woła, czeka, a my w nędzy naszej umieramy.

Częsta Komunia św. jest źródłem miłości i zapału.

Pozwólcie Panu Jezusowi (ukrytemu w Najświętszym Sakramencie) robić ze sobą, co zechce, a On dusze wasze pokrzepi, On je oczyści, On je powoli przemieni w Siebie, abyście byli doskonale z Nim jedno.

Zjednoczenie, ten związek ślubny duszy z Panem Jezusem, dokonuje się w Komunii świętej.

Przyjmować Komunię św. to kłaść ogień do serca.

Za każdym przyjęciem tego niebieskiego posiłku wzrasta w nas wiara, nadzieja i miłość, a ta, gdy serce ogarnie, wszystkie władze duszy zwraca do Boga.

Pan Jezus, łącząc się z duszą, daje jej życie duchowe. Dlatego powiedział, że przyszedł po to, aby dusze żyły i aby coraz obfitsze życie miały.

Pan Jezus przez ten Dar (Eucharystię) stał się naszym więźniem, naszym pokarmem (..). Przez ten Dar nie tylko dał nam wszystko, co miał, ale wszystko, czym jest.

Bóg jest miłością i tylko miłość może Go zadowolić.

Środa Popielcowa
Gdybyśmy mogli zobaczyć, co by się stało z nami, i z tym zepsutym światem, gdyby nie odprawiała się Msza św., z wielkim przerażeniem przekonalibyśmy się, że żadnej świętości na ziemi by nie było.

Każdy z nas, jedną ofiarą Mszy św., może zadośćuczynić za wszystko.

Ofiara Mszy św. jest nieprzebranym źródłem zasług Zbawiciela.

Skuteczność ofiary Mszy św. pochodzi stąd, że ona jest najdoskonalszym całopaleniem, złożonym Bogu, milszym nad wszystkie całopalne ofiary.

Jakże szczęśliwi i bezpieczni jesteśmy, mając takiego Wszechmocnego i najmiłosierniejszego rzecznika, który nie tylko na ziemi, na wszystkich ołtarzach, ponawia ustawicznie Ofiarę uczynioną (na Kalwarii), ale i w niebie ciągle stoi przed Ojcem dla ponawiania tej Ofiary.

Słowo staje się Ciałem i przebywa między nami. Jak wtedy ta największa tajemnica była zakryta przed światem (..), tak też i teraz jest zakryta.

Pan Bóg wybrał nas, abyśmy byli podobni obrazowi Jego Syna.

Jeżeli Najświętszy Sakrament, to jest Jezus, jest wszystkim dla nas, czy nie jest najsłuszniejszym wnioskiem, że my powinniśmy być Jemu zupełnie oddani?

Gdybyśmy mogli zobaczyć, co by się stało z nami, i z tym zepsutym światem, gdyby nie odprawiała się Msza św., z wielkim przerażeniem przekonalibyśmy się, że żadnej świętości na ziemi by nie było.

Śmiało idź do Pana Jezusa, bo On takiej duszy właśnie potrzebuje, co by nic nie miała, aby On dał jej wszystko.

Jeżeli będziecie często pożywali ten niebieski posiłek, to i życie wasze wewnętrzne i duchowe pomnażać się będzie.

Otóż ciągle niejako spełnia się ta zapowiedź, iż Bóg tak umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał - bo Go ciągle daje. I ciągle Chrystus tak miłuje ludzi, że bezustannie schodzi z nieba na ziemię.