Owocem ducha tego świata jest wewnętrzne udręczenie i smutek, jakiego doznają ludzie światowi..., bo tylko miłość Boża zdolna jest nasycić nasze serca i napełnić je weselem Ducha Świętego. (Pp, t. IV, s. 328)

 

Jezus znając naturę człowieka, postanowił Sercem zdobyć sobie jego serce i okazaniem mu najwyższej miłości, pozyskać dla siebie jego miłość. (Pp. t. II. s. 95)

Starajmy się zadowolić Serce Jezusowe nie tylko oświadczeniami naszej miłości, ale oddawaniem miłości za miłość i usiłujmy kochać Jezusa więcej niż inni. (Pp, t. II, s. 97)

W Najświętszym Sakramencie Pan Jezus umiłował nas do końca, w nim bowiem dał nam siebie samego. (Pp, t. IV, s. 163)

Duch Święty, który jest miłością, jest sprawcą wiecznego wesela. To wesele będzie udziałem wszystkich błogosławionych, którzy cieszyć się będą ze zjednoczenia z Bogiem w niebie. (Pp. t. IV. s. 327)

Czyż może być większa miłość nad tę, z jaką Zbawiciel udziela się nam, stając się naszym pokarmem. (Pp, t. IV. s. 172)

Miłość Zbawiciela nikogo nie pomija, ale dla każdego człowieka ma odpowiednie dary. (Pp, t. IV, s. 76)

Serce Jezusowe gorąco pragnie, abyśmy uwierzyli w ojcowską miłość Boga, a ufając Mu bezgranicznie ukochali Go synowską miłością. (Pp, t. II, s. 43)

Sakrament ten ze szczególnego przywileju nazywa się sakramentem miłości, bo chociaż wszystkie sakramenty są objawami wielkiej miłości Chrystusowej, ale ten wyczerpał tę miłość, jakby do samego dna, bo sarno źródło miłości, i sarn sprawca Miłości w Nim się zawiera. (Kazania, t. 5 B, s. 75 (rps), s. 183 (mps))

 

Jeżeli będziecie często pożywali tego Niebieskiego posiłku, to i wasze życie duchowe pomnażać się będzie, a gdy będziecie Go zaniedbywali nie będziecie mieli nadprzyrodzonego życia w sobie.(Kazania, t. 5 B, s. 27 (rps), s. 64 (mps))

 

Bracia Kochani, przyjmować Komunię św., to kłaść ogień w swoje serce, który sam jeden dokona dzieła nawrócenia i naszego uświęcenia, wypali namiętności, rozgrzeje oziębłe nasze serce i zapali je miłością napełni wzgardą świata i jego marnością, uczyni światowego człowieka świętym. (Kazania, 24, s. 84 (rps), s. 103 (mps))

Jakaż to zdumiewająca miłość Zbawiciela do nas, że wycierpiawszy za nas to wszystko, chce uczynić nas uczestnikami swego szczęścia. (Pp, t. IV, s. 60)

Matka Najświętsza to matka można i troskliwa ... litościwa, łaskawa i miłosierna, bo mieszka w Niej miłość Boga samego, przez którą miłuje nas Stwórca ... i wiedzie do zbawienia. (Pp, t. IV, s. 285)

 

Gdyby ci, którzy wątpią o zbawiennych skutkach Komunii św., skosztowali tego Niebieskiego Chleba i przez jakiś czas pożywali Go często, z pewnością przekonaliby się z doświadczenia, że w Nim mogą znaleźć wszystko, czego na próżno gdzie indziej szukali, i poznaliby, jak wielką miłość objawił Zbawiciel, dając nam siebie samego za pokarm. (Pp, t. II, s. 269)

 

Częsta Komunia święta jest źródłem miłości i zapału.
(Kazania, t. l, cz. 3, s. 526 (rps), s. 845 (mps))

W Najświętszym Sakramencie miłość Boża najbardziej się objawia. Gdzież znajdziemy bardziej uderzające i wzruszające objawy miłości Bożej ku nam, niż w Najświętszym Sakramencie ... I gdzież jest miłość do tej podobna? Czy istniała kiedykolwiek na świecie? Czy była kiedy miłość równie wielka? Czy istniała kiedy miłość tak boleśnie wzgardzona a pomimo tego tak wytrwała? (Kazania, t. 5 A, s. 10 (rps) s. 18 (mps))

Jezus Chrystus jest żebrakiem miłości w Najświętszym Sakramencie. Zebrał tam wszystkie tajemnice swej miłości, aby tym skuteczniej do wzajemnej miłości pobudzać, a tymczsem zamiast onej miłości odbiera zapoznanie niewdzięczności, a nawet świętokradztwa i zniewagi. (Kazania, t. 5 A. s. 30 (rps), s. 48 (mps))

Ten sam cud niepojętej miłości, który się wypełnił po raz pierwszy w łonie ... Najświętszej Matki Bożej, spełnia się na nowo, na naszych ołtarzach, choć w inny sposób, w czasie każdej Mszy świętej. Słowo staje się Ciałem i przebywa między nami. Jak wtedy ta największa tajemnica była zakryta przed światem ... , tak też i teraz jest zakryta. (Kazania, t. 5 B, s. 2 (rps), s. l I (mps))

 

Więzienie Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie ma wielki urok w sobie. Bardzo wiele dusz ma upodobanie w nawiedzaniu tego Więźnia Miłości i wiele godzin na rozmowie z Nim trawi, a ileż jest takich, które z miłości ku Niemu obrały sobie dobrowolne więzienie - zamykając się z Nim w klasztorach klauzurowych, gdzie pod jednym dachem z Nim mieszkają i mają sposobność we dnie i w nocy nawiedzać tego Najdroższego Więźnia Miłości. (Kazania, t. 5 B, s. 33 (rps), s. 81-82 (mps))

Nie myślcie, aby się z męką i śmiercią Chrystusa skończyło to, obumieranie ziarna Bożego. Wynalazł On w swej nieskończonej miłości inny środek umierania po wszystkie wieki, bo i czymże jest pobyt Jego w Najświętszym Sakramencie Ołtarza? (Kazania, t. 3, s. 5 I (rps), s. 110 (mps))

 

Czyż trudno kochać Pana Jezusa, który jest godzien wszelkiej miłości? Chyba trudniej kochać Go za mało, mając tyle dowodów Jego miłości. (Pp, t. IV, s. 320)

 

Jakkolwiek wiele tajemnic miłości przedstawia nam święta wiara katolicka, między nimi jest jedna, która zdaje się wszystkie inne ... przechodzić, a raczej jest wszystkich innych zebraniem, i jakby streszczeniem, a nawet ponowieniem. W tej tajemnicy wszystkie płomienie Bożej miłości, jaśniejące w innych, zbierają się w jedno ognisko i sprawiają, jakby pożar miłości, który bezustannie ogarnia świat cały, oczyszcza go, porywa serca ludzkie, zapala je, podnosi w górę, uświęca je i uszczęśliwia ... Jest to Tajemnica Najświętszego Sakramentu. (Kazania, t. 5 B, s. 1 (rps), s. 6 (mps))

 

Miłość przywiodła Go [Chrystusa] do rodzenia się codziennie na ołtarzu, które jest większym upokorzeniem niż przebywanie w żłóbku, czy Nazarecie lub w tabernakulum. Ta miłość przynagla Go do odnawiania codziennie na całym świecie swojej męki i do ustawicznego ofiarowania się swemu Ojcu za grzechy nasze tak, jak się zaofiarował raz na krzyżu, na Kalwarii. (Kazania, t. 24, s. 80 (rps), s. 98 (mps))

Pan Jezus jest zawsze Miłością i pragnie się udzielać każdemu, ale oddaje się tylko tym, którzy zbliżają się do Niego z żywą wiarą. (Pp, t. II, s. 229)

 

Otóż ciągle niejako spełnia się ta zapowiedź, iż Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, bo Go ciągle daje. I ciągle Chrystus tak miłuje ludzi, że bezustannie schodzi z nieba na ziemięˇ (Kazania, t. 3, s. 43 (rps), s. 93 (mps))

 

O tym nie powinniśmy wątpić, że przy każdej Mszy św. jest obecna Panna Maryja, tak jak była obecna pod krzyżem, i że z tą samą miłością poleca Jej Pan Jezus wszystkich uczniów, których miłuje, a szczególniej tych, którzy są obecni podczas Mszy św., i tak samo zaleca im, aby Ją mieli za Matkę i przez Jej pośrednictwo starali się o korzystanie z zasług Jego męki. (Kazania, t. 5 B. s. 44 (rps), s. I 13 (mps))

Nie ma na całym świecie tak dobrego ojca ani tak czułej matki, których miłość do swoich dzieci, dorównała by chociaż w części tej najgorętszej miłości Bożego Serca, które miłuje każdego człowieka. (Pp, t. III, s. 179)

 

Serce Jezusowe jest źródłem miłosierdzia, otwartym dla wszystkich, ale ten tylko z niego będzie czerpał, kto przyjdzie z odpowiednim naczyniem, i tym więcej będzie mógł zaczerpnąć im większe będzie miał naczynie, czyli serce pełne wiary i miłości. (Pp. t. II, s. 229)

 

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Któż mógłby kiedykolwiek się spodziewać, że dobroć naszego Zbawiciela do tego stopnia się posunie, iż zostawi na ziemi klucze do nieba, że je powierzy Piotrowi jako swemu zastępcy i któremu poleci, aby był bardzo skory do otwierania wszystkim szczerze proszącym. (Pp, t. II, s. 293)

Jezus ma w swoim Sercu miejsce dla każdego człowieka..., ale z ratunkiem i pociechą spieszy przede wszystkim tam, gdzie widzi większą nędzę, bo prawdziwa miłość zawsze tak postępuje. (Pp. t. IV, s. 78)