Co masz Panie tak ciekawego do powiedzenia Twojemu stworzeniu, że go na puszczę wywodzisz. Oto to jedno, że jesteś miłością i sam jeden godzien kochania. (Nd, s. 246)

Kontemplacja to prosta, miłosna uwaga duszy na rzeczy boskie.

Godna jest uwielbienia miłość Boża, która pozwala wstawiać się za bliźnimi i wypraszać dla nich potrzebne łaski. (Pp, t. IV, s. 320)

Gdy kocham Ciebie, Boże, wiem, że kocham istotę najdoskonalszą, najlepszą, najświętszą, w której nie ma żadnej niedoskonałości, żadnego braku. (Nd, s. 178)

W łasce Bożej objawia się wielka miłość Boga do człowieka, dlatego każdy człowiek powinien być bardziej wdzięczny Bogu za najmniejszą okruszynę łaski, niż za wszystkie inne dary. O jakże mało ... rozumiemy tę bezgraniczną miłość Bożą i te najkosztowniejsze dary z nią połączone. (Pp, t. I, s. 59)

2. niedziela Adwentu
Jedno jest dla nas konieczne: miłość Chrystusa.
Całe twe życie niech będzie zdążaniem do Chrystusa, wychodzeniem z Chrystusa, powrotem do Chrystusa. Iść masz do Niego przez modlitwę, wychodząc z Niego przez działanie, powracać przez skupienie. (Nd, s. 257)

Jeżeli nie mamy tej łaski, abyśmy choć w niejakim stopniu odwdzięczyli się Zbawicielowi za Jego bolesną mękę i na wzór świętych byli mężami umartwienia i pokuty, to przynajmniej bądźmy mężami miłości, i z tej miłości unikajmy wszystkiego, co go do takiej męki przywiodło. (Pp, t. III, s. 145)

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
Bądźmy pewni, że nie znajdziemy lepszego środka na okazanie Bogu naszej miłości, jak oddając się Maryi, a przez Nią Jemu, bo innej drogi do Boga nie mamy, jak tylko przez Nią. (Tuus totus, s. 83)

 

Dowodem naszej miłości względem Boga jest miłość w czynie. (Nd, s. 428)

Gdy kocham ciebie, Boże, moja miłość jest pełna szczerego, najgłębszego poszanowania i najwyższej czci. (Nd, s. 178)

Bóg, który jest miłością wiecznie pałającą, nie może zadowolić się tym, gdy Go człowiek chwali tylko ustami. Jedno westchnienie z miłości jest Mu milsze, niż długie bezmyślne pacierze. (Pp, t. IV, s. 319)

Obyśmy nauczyli się, podobnie jak Jezus, milczeć z miłości... i każde nasze słowo uświęcać miłością Bożą. (Pp, t. III, s. 114)

3. niedziela Adwentu (Gaudete)
Miłość Boga najlepiej nauczy nas modlitwy i rozmowy z naszym Ojcem. (Pp, t. IV, s. 320)

Aby wierzyć w miłość Bożą, trzeba ciągłego wsparcia łaski. Łaskę mają ci, którzy miłując Boga z całego serca, wierzą, że On jest nieskończoną miłością i miłosierdziem pochłaniającym naszą nędzę, jaką w sobie widzimy. (Pp, t. II, s. 393)

 

Mamy wierzyć, że Chrystus nawiedzając nas swoją obecnością czy zostawiając nas w oschłości i opuszczeniu, zawsze czyni to z miłości ku nam, by udoskonalić w nas miłość do siebie. (Pp. t. IV. s. 124)

Rocznica śmierci bł. Honorata Koźmińskiego
Kto kocha Jezusa, ten pragnie tylko Jego miłości... i zjednoczenia z Nim. (Pp, t. II. s. 94)

Bóg, czy daje nam zaraz to, o co prosimy, czy też ociąga się, zawsze jest najłaskawszym Ojcem, samą dobrocią i miłością, dlatego powinniśmy Mu za wszystko dziękować. Nigdy nie obrażajmy Go posądzaniem o obojętność i nieczułość, które są najboleśniejszym zarzutem dla Jego Ojcowskiego Serca. Nie ustawajmy natomiast w błaganiu, ale raczej zadajmy Mu gwałt swoją wytrwałością. (Pp, t. II. s. 278)

Jest pokora, którą prawda rodzi, lecz ta nie ma jeszcze w sobie ciepła - i jest pokora, która miłość kształci, a zarazem zapala. Pierwsza opiera się na poznaniu siebie, druga na poznaniu Boga.

Bóg się upokarza do pośmiewiska, a człowiek, ziarnko piasku, wynosi się.

4. niedziela Adwentu
Jezus domaga się gorącej miłości od wszystkich przypomina im obowiązek kochania Go nade wszystko, z całego serca, ze wszystkich myśli, ze wszystkich sił. (Pp. t. II, s. 22)

On potrzebuje ofiary serc czystych, ofiary dusz całkiem Jego miłości oddanych, gotowych na wszystkie prace i poświęcenie. [..] Takie tylko dusze potrafią nakłonić Pana Jezusa do wylania na to społeczeństwo, w którym żyją, obfitych owoców odkupienia.

Trwaj w modlitwie i w działaniu, a wszelką nadzieję połóż w Panu.

Zbawiciel świata od pierwszej chwili pojawienia się na ziemi, wyraził na sobie trzy rzeczy: najgłębsze upokorzenie się, najwyższe ubóstwo i najdotkliwsze cierpienie.

Gdy kocha Ciebie dusza moja, raduje się z Twojej chwały, a smuci z Twej obrazy. [..] Tak, mój Boże, Ciebie jednego tylko kocham miłością prawdziwą, rozumną rozmyślną, dobrowolna, całkowitą, której wszystkie uczucia mego serca są poddane.

 

Uroczystość Narodzenia Pańskiego
Tu [u żłóbka Chrystusa] oświecenia szukajcie, tu serca zapalajcie, tu uczcie się najgłębszej pokory, najwyższego ubóstwa.

Święto św. Szczepana
Świeci cierpieli spokojnie niesprawiedliwe krzywdy.Święto św.

Daj mi. Boże, miłość doskonałą, a wszystko się naprawi. (Nd, s. 334)

 

Tak, mój Boże, Ciebie jednego tylko kocham miłością prawdziwą, rozumną, rozmyślną, dobrowolną, całkowitą, której wszystkie uczucia mego serca są poddane. (Nd,s. 169, 174, 179)

Czy to podobna nie kochać Ciebie, Boże, gdy miałem tyle sposobności poznania Ciebie i doświadczenia Twojej dobroci i miłości, i cierpliwości, i łaskawości. (Nd, s. 180)

Należy pełnić wolę Bożą w tym, co On chce.

Miłość Twoja, Boże jest wszystkiemu winna. Może by bez niej nie było takiej miłości na świecie, ale też nie byłoby i tyle Twojej obrazy. (Nd, s. 183)